PROLOG

Pierwszy lipca, pierwszy dzień wakacji, słoneczna, radosna aura. Nic bardziej mylnego, pogoda tego dnia zupełnie nie pasowała do pory roku. Ciężkie, niemal czarne chmury, ściana deszczu i silny wiatr. Pogoda odzwierciedlała nastrój osoby, która pojawiła się przed wielką bramą z kutego żelaza. Miała ona na sobie ciężką, czarną pelerynę z kapturem na głowie, a w ręku różdżkę, którą od razu stuknęła w bramę, po czym znieruchomiała cierpliwie na coś czekając. Po posturze tej osoby widać było, że jest ona drobna, a z kaptura wysuwały się, teraz mokre od deszczu, długie, czarne włosy. Gdy po drugiej stronie wreszcie pojawił się niski, gruby człowiek o fizjonomii szczura osoba ta odezwała się pewnym, kobiecym głosem, który brzmiał zadziwiająco młodo.

- Otwieraj Glizdogonie. Przyszłam do Czarnego Pana.

- Nie wiem czy Czarny Pan będzie miał teraz czas dla ciebie – oznajmił skrzekliwym i niezadowolonym głosem.

- Zapewniam, że Czarny Pan na pewno ucieszy się z mojej wizyty – stwierdziła już z nutą zniecierpliwienia.

- Co ty możesz zaoferować naszemu Panu?

- Nie interesuj się tym co ciebie nie dotyczy – prychnęła ze złością. – A teraz otwieraj tę bramę, zanim już na zawsze zamienię cię w szczura i podam Nagini – warknęła. Mężczyzna po drugiej stronie bramy skulił się na myśl o odrażającym wężu i spełnił żądanie młodej kobiety. Ta nie czekając na nic więcej czym prędzej ruszyła w stronę imponującego dworu. Gdy była już w miarę bezpiecznej odległości Glizdogon zawołał za nią:

- Nie jesteś jedną z nas! Nie możesz mi rozkazywać!

- Żeby się nie zdziwił – szepnęła pod nosem, tak aby on tego nie usłyszał i ruszyła przed siebie nie zwracając już na niego uwagi. Gdy przekroczyła próg domu tam czekała na nią już wytworna kobieta o blond włosach. – Przyszłam do Czarnego Pana – wyjaśniła od razu.

- Chodź zaprowadzę cię do niego. – Blondwłosa kobieta nie czekając na nic więcej ruszyła w głąb domu. Wreszcie znalazły się przed zamkniętymi drzwiami, w które zapukały. Gdy usłyszały syczące „Wejść!” starsza kobieta uchyliła drzwi.

- Panie masz gościa – oznajmiła drżącym głosem.

- Wpuść ją – odpowiedział ten sam syczący głos.

- Dziękuję pani Malfoy – mruknęła cicho młoda kobieta i podziękowała drugiej skinięciem głowy, po czym weszła przed oblicze Czarnego Pana. Mężczyzna siedział na czymś co śmiało mogło robić za tron i przyglądał się swojemu gościowi uważnie. – Witaj Panie – przywitała się usłużnie i przyklękła na jedno kolano w międzyczasie ściągając z siebie kaptur, który jak się okazało skrywał bardzo ładną, młodą kobietę, niemal jeszcze nastolatkę. Mogła mieć ona z siedemnaście lat, miała długie, czarne, proste włosy i tak samo czarne oczy. Lord Voldemort nachylił się odrobinę na swoim tronie i skrzywił swoje wąskie w złośliwym wyrazie.

- A czego to może chcieć ode mnie Susanne Snape?

***

Cześć,

w Nowy Rok chciałam Wam przedstawić prolog tej historii. Dajcie znać, czy początek zaciekawił Was choć trochę.

Na ten Nowy Rok życzę wszystkim powodzenia, zadowolenia i aby zawsze było tylko lepiej.

Pozdrawiam,

AniaXXX